خودروکار بررسی می کند
در حالی در چنین روزهایی در سال گذشته میلادی، صنعت خودرو و قطعه تحت تاثیر کمبود چیپست های الکترونیک به واسطه افزایش تقاضا برای محصولات الکترونیکی شرایط جدیدی را تجربه می کرد که کارشناسان این صنعت تاکید دارند، شیوع ویروس کرونا و جنگ روسیه با اوکراین عواملی بودند که نشان داد حتی کشورهای توسعه یافته نیز از شاخصه هایی همچون بیماری و سیاست تاثیر می پذیرند.
به گزارش خبرنگار خودروکار، همزمان با شیوع ویروس کرونا و افزایش قرنطینه ها شاهد کاهش تولید بیشتر محصولات صنعتی از جمله خودرو و قطعه بودیم که دلیل اصلی آن کمبود تراشه و یا چیپست های الکترونیک بود. این قطعه به عنوان یکی از اصلی ترین قطعات تولید خودرو شباهت زیادی با سایر کالاهای الکترونیک داشته و از آن جا که به دلیل قرنطینه های مکرر، نیاز به دستگاه های الکترونیکی افزایش یافته بود، تولید این دستگاه ها بالا رفت و نیاز به چیپست های الکترونیکی را افزایش داد و باعث شد سایر صنایع از جمله خودرو با کمبود این قطعه مواجه شوند که این روند تاثیر خود را بر صنعت خودروی ایران نیز گذاشت.از سوی دیگر با کاهش ویروس کرونا شاهد آغاز جنگ روسیه با اوکراین و تهدید جدی ویتنام از سوی چین بودیم که این امر باعث شد تا تولید نیز تحت تاثیر قرار گیرد. حال با پایان سال ۲۰۲۲ میلادی و افزایش تقاضا برای خودرو این پرسش مطرح می شود که وضعیت صنعت قطعه در سال ۲۰۲۳ میلادی به کجا خواهد رسید؟امید رضایی، فعال صنعت قطعه در گفت و گو با خبرنگار خودروکار در این خصوص می گوید: اتفاقات رخ داده در سال گذشته میلادی تلنگری بود تا به این نتیجه برسیم که در مباحث اقتصادی و صنعتی نمی توان شاخصه سیاست را نادیده گرفت و در حالی که کشورهای در حال توسعه همواره تجربه کشورهای صنعتی و عدم دخالت سیاست در اقتصاد را مورد توجه قرار می دادند اما در سال گذشته میلادی خلاف این موضوع ثابت شد و تهدیدهای غیرقابل پیش بینی که از توان ما خارج بود همچون شیوع ویروس کرونا تمام دنیا را درگیر کرد.
وی می افزاید: هرکشوری که وابستگی بیشتری داشت از این اتفاقات بیشتر متاثر شد و زیان دید در این میان باید به جنگ روسیه با اوکراین اشاره کرد که تاثیر زیادی بر قیمت سوخت گذاشت و اروپا با چالش های متعددی مواجه شد اما واقعیت اینست که جدا از موضوعات سیاسی بلایای غیرقابل پیش بینی را باید به چالش های تولید اضافه کرد.
این کارشناس صنعت قطعه با بیان این که کرونا تاثیر اصلی خود را بر قطعات و زیرمجموعه های الکترونیک گذاشت چرا که این دسته از قطعات نیازمند حجم سرمایه گذاری بسیار بالایی است که در کنار آن دانش فنی بالایی نیز می طلبد و نمی توان در هرکجای دنیا سراغ این قطعات رفت و مشابه آن وجود ندارد بنابراین تمرکز بر مجموعه هایی نظیر تایوان که نقش اصلی را بازی می کردند در کنار کره و حتی چین، آمریکا و اروپا نشان داد که این بیماری تاثیر خود را به خوبی گذاشت.
رضایی ادامه می دهد: تایوان به عنوان تولیدکننده اصلی تراشه های الکترونیک در دنیا جدا از بیماری کرونا با تهدیدات چین نیز مواجه بود که این سیاست در کاهش تولید این دسته از قطعات بی تاثیر نبود. در همین زمان با افزایش تقاضای بازی های کامپیوتری به دلیل صرف زمان بیشتر در خانه بازار به تولید این محصولات بیشتر متمایل شد چرا که قطعات الکترونیکی در بیشتر محصولات مشابه هستند این حجم بالا، تراشه ها را به خود اختصاص داد و قطعه سازان با کمبود زیاد تراشه در بازار مواجه شدند که بخشی به طراحی مجدد متمرکز شد و با مهندسی معکوس طرح جایگزین برای آن تعریف شد اما بخشی با نبود جایگزین مواجه شد چرا که نیازمند زمان طولانی از طراحی تا تولید بود.
این فعال صنعت قطعه با بیان این که این روند باعث شد تا برآورد نیاز در زمان خود صورت نگیرد و تولید این قطعات با تاخیر انجام شود، تصریح می کند: اگر همه دنیا از این کمبودها تاثیر گرفتند ایران از این وضعیت تاثیر دوچندانی گرفت این در حالی بود که ایران هیچ وقت قادر به خرید مستقیم نبود و با واسطه نسبت به خرید اقدام می کرد و به دلیل تحریم‌ها نیز تایوان توان همکاری با ایران را نداشت که با شیوع کرونا کار سخت تر شد و قیمت ها را افزایش داد و زمان تحویل را بالا برد به طوری که با گذشت سه سال از کرونا آماده شدن برخی سفارشات بیشتر از ۷۰ هفته زمان می برد که این روند باعث شد بخشی از نیاز از بازار و موجودی های استوک تامین شد تا خط متوقف نشود که این امر باعث شد که از نظر زمانبندی و قیمت چالش هایی به وجود آید.
وی با تاکید بر این که هرچند این روند از ابتدای امسال نزولی بود، می گوید: پیش از این اگر از صنعت به عنوان یک دهکده بزرگ جهانی یاد می شد هم اکنون این معنا تحت تاثیر قرار گرفته و تعدادی از قطعات اصلی که نقش اساسی را ایفا می کنند از سوی کشورها و با همکاری برخی دیگر از کشورها بنا به نیاز تولید می شوند و مصداقی در مورد این که این هوشمندی و درایت در مجموعه های داخلی و دوری کردن از ریسک طراحی بدنه و پلتفرم و توانمندی داخلی دیده شود،وجود ندارد اما این اتفاقات باعث شد تا بازنگری در صنعت داشته باشیم تا شاهد باشیم اتفاقات اینچنینی آسیب پذیری کشورهایی از جمله ایران که با محدودیت، مواجه هستند را تا چه اندازه افزایش می دهد.
رضایی ادامه می دهد: با همه این فراز و نشیب ها قطعه سازی ایران در سال گذشته میلادی نمره بدی نمی گیرد چرا که توانست نسبت به سال گذشته میلادی تولید بیشتری داشته باشد و هم تنوع پلتفرم‌های جدید ایجاد کند اما در این دوران گذار تعدادی از قطعه سازان از گردونه تولید خارج شدند و قادر به بروز کردن خود با مشکلات نبودند این در حالیست که در این حلقه نباید حلقه های کوچک نادیده گرفته شوند بلکه باید این نگاه همه جانبه بوده و تلاش شود تا حلقه های باریک نیز به حله هایی که خود را بروز کرده اند برسند.
وی در خصوص پیش بینی خود از آینده صنعت قطعه در سال ۲۰۲۳ میلادی نیز اظهار می کند: به نظر می رسد بهترین زمان برای پیش بینی وضعیت با انحراف حداقلی در ماه آینده باشد اما آن چه مسلم است تیراژ افزایشی خواهد بود.
میترا ممسنی
انتهای پیام/م
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
