خودروکار بررسی می‌کند؛
روزهای سخت صنعت خودروی ایران با شتاب می‌گذرد، شتابی که تبعات تحریم‌ها را بدون ترمز رد می‌کند و انگار نه انگار که باید خود را برای این روزهای نه چندان دور دست آماده می‌کرد، اما در این بین نمی شود از کم کاری و فعالیت جانب دارانه برخی مدیران و شرکت‌ها در صنعت خودرو به راحتی چشم پوشی کرد.
به گزارش خبرنگار خودروکار، روزهای سرد و سخت صنعت از اواسط گرمای تابستان استارت خورد و حالا هرچی در این سینه‌کش تحریم پیش می‌رود، گلوگاه‌ها و پیچ های هولناک بیشتری را تجربه می‌کند.
پیچ‌هایی که سر راه خود هم کاهش تولید را به همراه داشته و هم پیاده کردن تعدادی از کارگران و فعالان این صنعت را، پیچ هایی که نه تعدادش مشخص است و نه نور روشنی از سمت وزارت صنعت و سازمان های مرتبط روشن می‌شود که حداقل انتهای جاده برای مدیران صنعت خودرو مشخص شود.
در این بین خروج شرکتهای خودروسازی از ایران به خصوص فرانسوی های بد عهد شاید بیش از پیش نگران کننده باشد، نگرانی که البته دور از تصور هم نبود و ای کاش مدیران صنعت خودرو و البته وزارت صنعت، معدن و تجارت، همه داشته این صنعت را در یک سبد جا نمی دادند و حداقل برنامه ای از پیش تعیین شده برای این روزها ترسیم می‌کردند.
حالا هر چه به فصل سرما نزدیک‌تر می‌شویم، حال و روز این صنعت مهم و پر اشتغال کشور بدتر می شود، روزهای سرد زمستان که هر سال مصادف با بازار داغ تولید خودرو در خودروسازی های کشور بود حالا بعید است شب چله را با دل خوش سپری کند.
جالب ماجرا اینجاست که در خروج شرکتهای خودروسازی فرانسوی از ایران رنو این بار هم مانند نسخه قبلی خود در تحریم‌های سال ۹۱، با ژست ماندن خود را از حاشیه های انتقاد دور نگه داشته و جواب مشخصی به خودروسازی های کشور نمی دهد که حداقل تکلیفشان را برای ادامه کار بدانند.
ژست جنتلمن‌های بد عهد فرانسوی آنقدرها هم گول زننده نیست چرا که آمار تولید خودروهای رنو در خودروسازی های ایران چیزی نیست که حکایت از ماندن و وفای به تعهد رنویی ها داشته باشد.
از یک سو خودروسازان با تعهدات معوق و مشتریانی مواجه هستند که خودروهای ثبت نامی خود را می خواهند آن هم با تاخیرهای طولانی و از سوی دیگر شرکت رنو پارس که اسما به طور مشترک بین ایدرو به عنوان سهام دار ایران خودرو و سایپا و رنو فرانسه تاسیس شده و قرار بود تمام فعالیت های تولیدی رنو، انتقال دانش فنی و تامین قطعات و ... را بر عهده داشته باشد اما به راستی این روزها رنو پارس چه می کند؟
رنو پارس امروز به یک شرکت در ایران البته با مدیران یا فرانسوی و یا ایرانی الاصلی که استخدام شرکت رنو فرانسه هستند در حال فعالیت است و خوب نمی شود با این شرایط توقع داشت در مقابل این مشکلات متعددی که برای خودروسازان و مشتریان آنها ایجاد شده، جانب طرف ایرانی را بگیرند و حتی اخمی به طرف فرانسوی داشته باشند.
رنو پارس این روزها کم خبرتر، ساکت تر، منفعل تر و البته بی تاثیرتر از هر زمان دیگر به فعالیت خود ادامه می دهد و کار را کم کم به جایی رسانده که بود و نبودش حداقل در شرایط فعلی خیلی به کار صنعت خودرو ایران نمی‌آید.
مدیران کت شلوار مشکی با کروات های زرد ترددشان از مدیران شرکتهای خودروسازی ایرانی و به خصوص ایدرویی ها در ساختمان سعادت آباد بیشتر است و پر واضح است که شراکت ۴۹ درصد و ۵۱ درصدی فقط روی کاغذ بوده و انتخاب مدیران تاثیرگذار، تصمیم گیری ها و بسیاری از برنامه های این شرکت از جای دیگری خارج از این مرزها تعیین می‌شود.
حال باید دید وزارت صنعت، معدن و تجارت و به خصوص ایدرو در این روزها چقدر حواسش به سهمش در این شرکت و مطالبه به حق خودروسازان از جریانات اخیر از بد عهدی رنویی ها هست و تاکنون چقدر سهم خود در مدیریت، تصمیم گیری ها و البته مطالبات خود از طرف فرانسوی را پیگیری کرده است.
انتهای پیام/
پیچ‌هایی که سر راه خود هم کاهش تولید را به همراه داشته و هم پیاده کردن تعدادی از کارگران و فعالان این صنعت را، پیچ هایی که نه تعدادش مشخص است و نه نور روشنی از سمت وزارت صنعت و سازمان های مرتبط روشن می‌شود که حداقل انتهای جاده برای مدیران صنعت خودرو مشخص شود.
در این بین خروج شرکتهای خودروسازی از ایران به خصوص فرانسوی های بد عهد شاید بیش از پیش نگران کننده باشد، نگرانی که البته دور از تصور هم نبود و ای کاش مدیران صنعت خودرو و البته وزارت صنعت، معدن و تجارت، همه داشته این صنعت را در یک سبد جا نمی دادند و حداقل برنامه ای از پیش تعیین شده برای این روزها ترسیم می‌کردند.
حالا هر چه به فصل سرما نزدیک‌تر می‌شویم، حال و روز این صنعت مهم و پر اشتغال کشور بدتر می شود، روزهای سرد زمستان که هر سال مصادف با بازار داغ تولید خودرو در خودروسازی های کشور بود حالا بعید است شب چله را با دل خوش سپری کند.
جالب ماجرا اینجاست که در خروج شرکتهای خودروسازی فرانسوی از ایران رنو این بار هم مانند نسخه قبلی خود در تحریم‌های سال ۹۱، با ژست ماندن خود را از حاشیه های انتقاد دور نگه داشته و جواب مشخصی به خودروسازی های کشور نمی دهد که حداقل تکلیفشان را برای ادامه کار بدانند.
ژست جنتلمن‌های بد عهد فرانسوی آنقدرها هم گول زننده نیست چرا که آمار تولید خودروهای رنو در خودروسازی های ایران چیزی نیست که حکایت از ماندن و وفای به تعهد رنویی ها داشته باشد.
از یک سو خودروسازان با تعهدات معوق و مشتریانی مواجه هستند که خودروهای ثبت نامی خود را می خواهند آن هم با تاخیرهای طولانی و از سوی دیگر شرکت رنو پارس که اسما به طور مشترک بین ایدرو به عنوان سهام دار ایران خودرو و سایپا و رنو فرانسه تاسیس شده و قرار بود تمام فعالیت های تولیدی رنو، انتقال دانش فنی و تامین قطعات و ... را بر عهده داشته باشد اما به راستی این روزها رنو پارس چه می کند؟
رنو پارس امروز به یک شرکت در ایران البته با مدیران یا فرانسوی و یا ایرانی الاصلی که استخدام شرکت رنو فرانسه هستند در حال فعالیت است و خوب نمی شود با این شرایط توقع داشت در مقابل این مشکلات متعددی که برای خودروسازان و مشتریان آنها ایجاد شده، جانب طرف ایرانی را بگیرند و حتی اخمی به طرف فرانسوی داشته باشند.
رنو پارس این روزها کم خبرتر، ساکت تر، منفعل تر و البته بی تاثیرتر از هر زمان دیگر به فعالیت خود ادامه می دهد و کار را کم کم به جایی رسانده که بود و نبودش حداقل در شرایط فعلی خیلی به کار صنعت خودرو ایران نمی‌آید.
مدیران کت شلوار مشکی با کروات های زرد ترددشان از مدیران شرکتهای خودروسازی ایرانی و به خصوص ایدرویی ها در ساختمان سعادت آباد بیشتر است و پر واضح است که شراکت ۴۹ درصد و ۵۱ درصدی فقط روی کاغذ بوده و انتخاب مدیران تاثیرگذار، تصمیم گیری ها و بسیاری از برنامه های این شرکت از جای دیگری خارج از این مرزها تعیین می‌شود.
حال باید دید وزارت صنعت، معدن و تجارت و به خصوص ایدرو در این روزها چقدر حواسش به سهمش در این شرکت و مطالبه به حق خودروسازان از جریانات اخیر از بد عهدی رنویی ها هست و تاکنون چقدر سهم خود در مدیریت، تصمیم گیری ها و البته مطالبات خود از طرف فرانسوی را پیگیری کرده است.
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
