در حالی که قراردادهای همکاری در زمینه خودروهای سبک نگاه ویژه‌ای به داخلی سازی و استفاده از قطعه سازان ایرانی دارد، اما اکثر کارشناسان حوزه خودروهای سنگین بر این باورند که در زمینه خودروهای سنگین اقدام موثری صورت نگرفته است.
به گزارش خبرنگار خودروکار، در پی دستیابی ایران و 1+5 به سند جامع راهبردی اقدام مشترک یا برجام صنایع مختلف تا حدودی مسیر خود را برای فعالیت و سرمایه گذاری پیدا کردند که در این مسیر خودروسازان و شرکت‌های خودرویی فعال در ایران با طرف‌های بین المللی خود به رایزنی و آغاز فعالیت‌های مشترک پرداختند. در حوزه خودروهای سنگین شرکت‌های مختلف راهی ایران شده‌اند که از این موارد می‌توان به میتسوبیشی، رنو، ولوو، بنز و ... اشاره کرد که برخی از این شرکت‌ها تنها فروشنده خودرو و برخی دیگر شریک تجاری محسوب می‌شوند.
در زمینه خودروهای سبک قراردادهای منعقد شده در زمینه همکاری مشترک به گونه‌ای بوده است که انتقال تکنولوژی و داخی سازی خودرو صورت بگیرد و از سوی دیگر برای آنکه کیفیت‌های مورد نظر شرکت مادر حفظ شود، این شرکت‌ها خود وارد عمل شده‌اند و قطعه سازان ایرانی را به عنوان همکاران استراتژیک برگزیده‌اند.
حال با توجه به آخرین میزان تولید خودرو سنگین در کشور که در اردیبهشت به ثبت رسیده و در حدود 6421 خودرو سنگین در هفت مدل در این ماه تنها تولید شده است جای سؤال دارد که آیا قطعه سازان به میدان عمل وارد شده و قطعات این دسته از خودروها را در برنامه تولید خود قرار داده‌اند.
در این رابطه بهرام شهریاری- فعال حوزه قطعه سازی به خبرنگار خودروکار، گفت: تا به امروز خودروهای سنگین آنچنان داخلی سازی نشده و این موضوع به دلیل تیراژ بسیار پایین خودروهای سنگین در داخل است.
او تصریح کرد: در شرایطی که تیراژ تولید یا مونتاژ یک خودرو در کشور پایین باشد، داخلی سازی و تولید قطعه در داخل کشور صرفه و منطق اقتصادی نخواهد داشت.
این فعال حوزه قطعه سازی افزود: داخلی سازی و قطعه سازی یک خودرو نیاز به سرمایه گذاری عطیم دارد که تمام نیازهای مجموعه قطعات مورد نیاز یک خودرو تأمین شود و این در حالی است که در حال حاضر واردات قطعات خودروهای سنگین به صرفه‌تر از داخلی سازی آن است.
شهریاری تاکید کرد: از سوی دیگر در شرایط فعلی تنوع مدل‌های خودروهای سنگین با تیراژ محدود بسیار زیاد است و این موضوع دست قطعه سازان را برای تولید قطعات این دست خودروها بسته است.
او در انتها خاطرنشان کرد: اگر سیاست گذاری کلان در حوزه خودروهای سنگین وجود داشته باشد، راه و روش در این حوزه مشخص خواهد بود و می‌توان مسیر قطعه سازی در خودروهای سنکین را ترسیم کرد.
حال با توجه به آنکه وزارت صنعت، معدن و تجارت قصد دارد در پایان سال 1404 تولید خودروهای سنگین خود را به 120 هزار دستگاه رسانده و در همین سال از صادرات قطعه 6 میلیارد دلار درآمد ارزی برای کشور به ثبت برسد، چه برنامه‌ای برای قطعه سازی خودروهای سنیگن و داخلی سازی این دست از خودروسازی دارد؟
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
