از راه اندازی مراکز تحقیق و توسعه تا تولید نخستین خودرو با طراحی ایرانی

به گزارش خبرنگار خودروکار، در این راستا دولت کره جنوبی بورسیه های ویژه ای را در اختیار دانشجوهایی که می خواستند در رشته مهندسی خودرو تحصیل کنند، قرار داد.
جدا از این دولت کره کمک هایی را برای شرکت هایی که می خواستند مراکز تحقیق و توسعه تاسیس کنند، در نظر گرفت. شرکت هیوندایی نخستین شرکتی بود که در این زمینه قدم پیش گذاشت. او ابتدا یک مرکز تحقیق و توسعه مجهز در داخل کره و نزدیکی سئول بنا گذاشت.
سپس برای اینکه بتواند از توان مهندسان خارجی که حاضر نبودند برای کار به کره بیایند نخستین مرکز تحقیق و توسعه خود را در اروین کالیفرنیا تاسیس کرد. مهندسان شاغل در این مرکز نخستین مدل مفهومی خود به نام HDC1 برای هیوندایی ساختند که موفقیت بزرگی برای این شرکت بود. مدت کوتاهی بعد هیوندایی از دومین مدل مفهومی خود به نام HDC2 پرده برداشت و بر اساس آن هیوندایی تیبرون را در سال 1996 به بازار عرضه کرد که نخستین قدم جدی این شرکت برای حضور در بازار خودروهای کوپه بود.
در این شرایط که هیوندایی موفق شده بود مدل های مفهومی متعلق به خود را طراحی کند بقیه شرکت های کره ای نیز مدل های جدیدی را بر مبنای فرمول قدیمی تولید عرضه کردند. شرکت سانگ یانگ همکاری با شرکت دایملر بنز آلمان را آغاز کرد و در این راستا ابتدا از نسل نخست موسو و سپس از نسل دوک کوراندو پرده برداری کرد. این خودروها که توسط یک طراح انگلیسی به نام کین گرینلی طراحی شده بودند از دو موتور 2300 و 3200سی سی شرکت مرسدس بنز استفاده می کردند.
سانگ یانگ همچنین یک مدل خودروی لوکس به نام چیرمن را معرفی کرد که بر اساس پلتفرم مرسدس بنز سری E در دهه 80 طراحی شده بود. چیرمن به نوعی اولین تلاش شرکت های خودروسازی کره ای برای تولید اتومبیل های لوکس بود.در سال 1373 شمسی کان هی لی مدیرعمل هلدینگ سامسونگ تصمیم گرفت تا کار خودروسازی را آغاز کند. هلدینگ سامسونگ تا پیش از آن در صنایع الکترونیکی و کشتی سازی فعالیت می کرد و برای شروع کار خودروسازی تصمیم گرفت تا با شرکت ژاپنی نیسان همکاری کند اما از ابتدا مشکلاتی برای شرکت سامسونگ موتور به وجود آمد و باعث شد نخستین خودروهای این شرکت 4 سال بعد وارد بازار شود.
شرکت دوو نیز نسل دوم ریسر به نام دوو سی یلو یا نکسیا را بر اساس پلتفرم اوپل کادت تولید کرد. دوو همزمان با عرضه این خودرو در کره تولید آن در چند کشور از جمله ازبکستان، رومانی، مصر، لهستان و ایران را آغاز کرد.
مونتاژ این خودرو را در ایران شرکت صنایع خودروسازی کرمان بر عهده داشت این شرکت که تا پیش از آن محصولات دوو را وارد می کرد با توجه به معافیت هایی که دولت ایران برای واردات خودرو به صورت قطعات منفصله در نظر گرفته بود، تصمیم به تولید محصولات دوو در ایران گرفت.
روند ساخت کارخانه های این شرکت از سال 1373 در بم آغاز و نخستین سی یلوهای تولیدی در ایران در سال 1375 به بازار عرضه شدند. در همین زمان شرکت ایران خودرو مرکز تحقیق و توسعه خود را تاسیس کرد یک سال هم مرکز تحقیق و نوآوری صنعتی شرکت سایپا افتتاح شد.
افتتاح این مراکز به این معنا بود که مدیران صنایع خودروسازی ایران هم متوجه شدند که نبود بخش تحقیق و توسعه یکی از نقاط ضعف خودروسازی در ایران است و حالا با تاسیس این مراکز به دنبال از بین بردن این مشکل بودند اما توجه خودروسازان ایرانی در این بخش به هیچ عنوان قابل مقایسه با خودروسازان کره ای نبود و با این که طی سال های بعد شرکت های ایرانی در بخش تولید به شدت رشد کردند اما سرمایه گذاری چندانی در بخش تحقیق و توسعه انجام ندادند به همین دلیل فعالیت این مراکز همواره به ایجاد تغییراتی جزیی در خودروهای تولیدی این شرکت ها محدود شد. شاید به جرات بتوان گفت یکی از دلایلی گه باعث اختلاف میان خودروسازان ایران و کره شد اعتقاد مدیران خودروسازی کره به موضوع تحقیق و توسعه و سرمایه گذاری سنگین در این بخش بود در حالی که در مقابل مدیران صنایع خودروسازی ایران سرمایه گذاری در این بخش را اسراف منابع می دانستند.