تیزر بازگشت دلورین، خودروی معروف فیلم «بازگشت با آینده» در شبکه های اجتماعی منتشر شد.
به گزارش خودروکار، این تیزر یادآور سبک «کاغذ تاشده»ی طراح اسطوره ای گیورگتو گیوگیارو است. او را به عنوان خالق خطوط زاویه دار در ب ام و M1 و لوتوس اسپیریت می شناسند اما شاید معروف ترین کارش طراحی دلورین DeLorean DMC-12، خودروی مخصوص سری فیلم های «بازگشت به آینده» رابرت زمکیس باشد. (دی ام سی مخفف کمپانی خودروسازی دلورین DeLorean Motor Company است). جالب این جا است که سازنده این خودرو بعد از اکران موفق این فیلم ها اعلام ورشکستگی کرد. به بیانی دیگر سینما کار خود را با موفقیت انجام داد و تبلیغی بسیار مؤثر برای این خودرو در ذهن ها خلق کرد اما سازنده این خودرو نتوانست از این فرصت استثنایی به خوبی استفاده کند. اما یاد و خاطره این خودرو هنوز در ذهن سینمادوستان باقی مانده است.
این هفته شرکت گیوگیارو که همه آن را با ایتال دیزاین می شناسند، تصویر سیلوئت (شبه وار) از خودروی دلورین را در فضای مجازی منتشر کرده که شبیه به پرنده ای است که بال هایش را باز کرده است. با دیدن این تصویر، اولین چیزی که به ذهن خطور می کند، «تولد دوباره دلورین» است.
ایتال دیزاین که مقر آن در مونکالیری ایتالیا است در صفحه کانال های شبکه های اجتماعی خود DMC-12 را با این شرح عکس منتشر کرد که دلورین 40 ساله شد. تصویر دلورین در 21 ژانویه 1981 برای اولین بار منتشر شده بود، زمانی که تولید نمونه اولیه این خودرو به اتمام رسیده بود. حالا هم در تیزر منتشر شده نیم نگاهی هم به آینده این خودرو شده است.
دی ام سی-12 با فولاد ضدزنگ طراحی و تولید شده بود و سامانه انتقال قدرت آن 3سرعته و دستی آن 5سرعته بود. قوای محرکه 2.85 لیتری طراحی پژو-رنو-ولو 6 سیلندر داشت و با 130 اسب بخار آن طور که در فیلم به نمایش درآمده بود خیابان را به آتش نمی کشید.
بین ژانویه 1981 تا دسامبر 1982 فقط 9000 دستگاه دلورین تولید شد که قیمت آن در آن زمان بین 25 تا 35 هزار دلار بود. با احتساب تورم و مواردی از این قبیل قیمت روز آن حدود 70 تا 100 هزار دلار می شود. هنوز هم تعداد کمی از این دلورین های تولید شده سر از حراجی ها و نمایشگاه ها در می آورد. با این که این خودرو در عرصه صنعت خودرو «شکست به تمام معنی» به حساب می آید اما در فرهنگ رایج مردم یک اسطوره و مظهر خودروهای آینده گرا است.
در سال 2010 شرکت لامبورگینی 90 درصد سهام ایتال دیزاین را به دست آورد، که حاصل باقیمانده سهامی بود که در سال 2015 به آئودی تخصیص یافته بود. در همان سالی که لامبورگینی سهام ایتال دیزاین را خریداری کرد، گیوگیارو استعفا داد و بازنشسته شد و خاطرات طراحی سال های طلایی را پشت سر گذاشت. در همین اثنا، کمپانی خودروسازی دلورین که مقر آن در تگزاس آمریکا بود، در سال 1995 توسط یک مکانیک بریتانیایی خریداری شد و هنوز هم بعد از گذشت 26 سال منتظر تغییر در قانونگذاری برای احیا و تولید دوباره دی ام سی-12 است. کمپانی خودروسازی دلورین انبار قطعات و حق استفاده از لوگوی دی ام سی را خریداری کرده است اما هنوز اختلاف ها بین ایتال دیزان و کمپانی دلورین به قوت خود باقی است.
با این حال هنوز، هم اراده و هم نوستالژی کافی برای تولد دوباره دی ام سی-12 وجود دارد. امسال هم در جشن تولد 40 سالگی این خودرو که نوستالژی آینده گرایی را در ذهن ها زنده می کند، ایتال دیزان با شوخ طبعی امکان بازگشت آن را مطرح کرده است. اما این که شکل آن چه باشد، از روی تیزر نمی توان گفت. این تیزر فقط لوگوی درخشان و درهایی را نشان داده است که مثل بال پرنده باز می شوند.
شاید چهره مدرن آن ناامیدکننده باشد شاید هم دوباره آینده گرایی را در ذهن ها بیدار کند. خدا می داند اگر قرار باشد فیلم «بازگشت به آینده» هم دوباره از نو و برای زمان ما طراحی شود شاید همین حس را منتقل کند.
این هفته شرکت گیوگیارو که همه آن را با ایتال دیزاین می شناسند، تصویر سیلوئت (شبه وار) از خودروی دلورین را در فضای مجازی منتشر کرده که شبیه به پرنده ای است که بال هایش را باز کرده است. با دیدن این تصویر، اولین چیزی که به ذهن خطور می کند، «تولد دوباره دلورین» است.
ایتال دیزاین که مقر آن در مونکالیری ایتالیا است در صفحه کانال های شبکه های اجتماعی خود DMC-12 را با این شرح عکس منتشر کرد که دلورین 40 ساله شد. تصویر دلورین در 21 ژانویه 1981 برای اولین بار منتشر شده بود، زمانی که تولید نمونه اولیه این خودرو به اتمام رسیده بود. حالا هم در تیزر منتشر شده نیم نگاهی هم به آینده این خودرو شده است.
دی ام سی-12 با فولاد ضدزنگ طراحی و تولید شده بود و سامانه انتقال قدرت آن 3سرعته و دستی آن 5سرعته بود. قوای محرکه 2.85 لیتری طراحی پژو-رنو-ولو 6 سیلندر داشت و با 130 اسب بخار آن طور که در فیلم به نمایش درآمده بود خیابان را به آتش نمی کشید.
بین ژانویه 1981 تا دسامبر 1982 فقط 9000 دستگاه دلورین تولید شد که قیمت آن در آن زمان بین 25 تا 35 هزار دلار بود. با احتساب تورم و مواردی از این قبیل قیمت روز آن حدود 70 تا 100 هزار دلار می شود. هنوز هم تعداد کمی از این دلورین های تولید شده سر از حراجی ها و نمایشگاه ها در می آورد. با این که این خودرو در عرصه صنعت خودرو «شکست به تمام معنی» به حساب می آید اما در فرهنگ رایج مردم یک اسطوره و مظهر خودروهای آینده گرا است.
در سال 2010 شرکت لامبورگینی 90 درصد سهام ایتال دیزاین را به دست آورد، که حاصل باقیمانده سهامی بود که در سال 2015 به آئودی تخصیص یافته بود. در همان سالی که لامبورگینی سهام ایتال دیزاین را خریداری کرد، گیوگیارو استعفا داد و بازنشسته شد و خاطرات طراحی سال های طلایی را پشت سر گذاشت. در همین اثنا، کمپانی خودروسازی دلورین که مقر آن در تگزاس آمریکا بود، در سال 1995 توسط یک مکانیک بریتانیایی خریداری شد و هنوز هم بعد از گذشت 26 سال منتظر تغییر در قانونگذاری برای احیا و تولید دوباره دی ام سی-12 است. کمپانی خودروسازی دلورین انبار قطعات و حق استفاده از لوگوی دی ام سی را خریداری کرده است اما هنوز اختلاف ها بین ایتال دیزان و کمپانی دلورین به قوت خود باقی است.
با این حال هنوز، هم اراده و هم نوستالژی کافی برای تولد دوباره دی ام سی-12 وجود دارد. امسال هم در جشن تولد 40 سالگی این خودرو که نوستالژی آینده گرایی را در ذهن ها زنده می کند، ایتال دیزان با شوخ طبعی امکان بازگشت آن را مطرح کرده است. اما این که شکل آن چه باشد، از روی تیزر نمی توان گفت. این تیزر فقط لوگوی درخشان و درهایی را نشان داده است که مثل بال پرنده باز می شوند.
شاید چهره مدرن آن ناامیدکننده باشد شاید هم دوباره آینده گرایی را در ذهن ها بیدار کند. خدا می داند اگر قرار باشد فیلم «بازگشت به آینده» هم دوباره از نو و برای زمان ما طراحی شود شاید همین حس را منتقل کند.
منبع: سایپانیوز
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
