سبز بودن سوخت هیدروژنی تا چه اندازه هیاهو و تا چه حد واقعی است؟ حداقل این را می دانیم که شرکت های مختلف در دنیا بیش از 1000 میلیارد دلار روی آینده این سوخت سرمایه گذاری کرده اند.
به گزارش خودروکار، به گفته ی دیوید فیکلینگ David Fickling از بلومبرگ حداقل این را می دانیم که شرکت های مختلف در دنیا بیش از 1000 میلیارد دلار روی آینده هیدروژن به عنوان سوخت سرمایه گذاری کرده اند.
سرمایه گذاری های انجام شده در سوخت هیدروژن در اروپا، استرالیا، شیلی و به تازگی کنسرسیومی از 7 کمپانی فعال در بخش انرژی، می تواند حدود یک چهارم از آلایندگی دی اکسید کربن را در جهان کاهش دهد. اما لازمه آن تولیدِ «سبز» هیدروژن به کمک فناوری های جدید شکافت مولکول آب است. چند دهه است که هیدروژن را به عنوان منبع سوخت پاک معرفی می کنند «اما 99 درصد از هیدروژن صنعتی سبز نیست بلکه خاکستری است» و با سوزاندن گاز یا ذغال سنگ تولید می شود که تقریباً همان اندازه آلایندگی دارد. تولید پاک هیدروژن برای مصارف کاربردی بسیار گران است و مقرون به صرفه نیست. با این حال توجه به این نکته هم ضروری است که در اواسط دهه 2000 هم کسی نمی توانست باور کند که انرژی باد و خورشید قابلیت رقابت با سوخت های فسیلی داشته باشد اما حالا دلایل کافی وجود دارد که سوخت هیدروژنی سبز می تواند مثل انرژی باد و خورشید رشد تصاعدی یا بلکه انفجاری داشته باشد.
کریس تاملینسن Chris Tomlinson از روزنامه هیوستن کرونیکل می گوید [نقل به مضمون]: هیدروژن قطعاً یک موضوع خاص در جمع متخصصان انرژی پاک به حساب می آید. هیدروژن، سوای آن که سوخت خودرو به حساب می آید، مهم ترین کاربرد فوری آن ذخیره انرژی باد و خورشید است. «چون باد همیشه نمی وزد و خورشید همیشه نمی درخشد.» می تواند در روزهایی که می وزد و می درخشد، انرژی تولید شده اضافی را صرف شکافت مولکول آب و تولید هیدروژن کرد که سپس می تواند به عنوان سوخت توربین ها در تمام طول سال مورد استفاده قرار گیرد. شرکت جنرال الکتریک این کار را در مقیاس کوچک، چند دهه است که انجام می دهد. هنوز هم محققان در جست و جوی راه هایی هستند که این کار در مقایس بزرگتر و مقرون به صرفه انجام شود. ایالات تگزاس زیرساخت های لازم را ایجاد کرده است، چون خیلی از کارخانه های پتروشیمی این ایالات «از هیدروژن برای تولید آمونیاک» استفاده می کنند.
کالیا هال Kalea Hall از روزنامه دیترویت نیوز می گوید که شرکت جنرال موتورز در ایالات میشیگان خیلی وقت است که پیل های سوختی را تجاری کرده است. این خودروساز 112 ساله، اعتقاد دارد که پیل های هیدروتک این کمپانی می تواند برای خودروهای [هیدروژنی] آینده «پیمایش بیشتری نسبت به خودروهای همتای برقی خود» ایجاد کند. هر چند که همین اواخر مجبور شد شراکت خود را با شرکت نوظهور نیکولا –فعال در ساخت وانت و خودروهای برقی و هیدروژنی- خاتمه دهد. با این حال جنرال موتورز باور خود را به خودروهای هیدروژنی از دست نداده و اعتقاد دارد تمامی خودروهای بنزینی امروز در نهایت می توانند با سیستم پیل سوختی به حرکت در آیند.
روشل تاپلنسکی Rochelle Toplensky از وال استریت ژورنال می گوید نباید به دام هیاهوها بیفتید چون «سال ها طول خواهد کشید که این پروژه ها و فناوری ها به مقیاس صنعتی برسند» و «وابستگی شدیدی به تحول در فناوری های تولید هیدروژن دارند». «تولید هیدروژن به روش های خاکستری حتی نسبت به صنعت هوایی، آلایندگی کربنی جهانی بیشتری ایجاد می کند.» در دنیا برنامه های بسیار زیادی برای تولید هیدروژن پاک یا سبز در جریان است اما کمتر از نصف آنها تا سال 2035 قابل دسترس خواهند بود.
کاترین دون Katherine Dunn از مجله فورچون می گوید نوید سوخت هیدروژون آنقدر تکرار شده که گاهی اوقات حکم اسلحه جادویی پیدا کرده است. رسانه ها از سال 1999 شروع به نشر خبر در باره سوخت هیدروژنی کرده اند مخصوصاً از سال 2005 زمانی که رئیس جمهور جورج بوش یک مینی ون از جنرال موتورز را در جایگاه سوخت هیدروژن سوختگیری کرد. قیمت های هیدروژن سبز [پاک] باید «85 درصد کاهش یابد» تا قابل رقابت با تولید هیدروژن به روش های خاکستری صنعتی امروزی باشد. احتمالاً تا سال 2050 طول می کشد تا منبع اصلی انرژی، هیدروژن پاک باشد.
منبع: سایپانیوز
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
