خودروکار گزارش می دهد؛
مدت هاست که شرکتهای خودروساز هنوز در شوک رفتن شرکای نیمه راه خود باقی مانده و هنوز نتوانسته اند خود را به صورت کامل باز آفرینی کنند، باز آفرینی هایی که نیاز به جدیت بیشتر در داخلی سازی قطعات دارد.
به گزارش خبرنگار خودروکار، شرکتهای خودروساز داخلی بعد از خروج آمریکا از برجام و به دنبال آن تحریم های جدید، بدون توجه به قراردادهای تازه خود با طرف ایرانی، بار و بندیل خود را بستند و باز هم صنعت خودرو ایران را تنها گذاشتند.
اما این بار داستان کمی متفاوت تر هم هست چرا که مثلا شرکتی مثل رنو با وجود کاهش شدید تولیداتش در ایران در زمان تحریم قبلی، این بار به صورت کامل بازار ایران را ترک کرده و به سرنوشت شرکای ایرانی با انبوهی از تعهدات هم بی توجه است.
اما چاره کار کجاست؟ چگونه خودروسازان ایرانی باید ضربه بخورند تا درسهای تاریخی خود را مرور کنند. چند بار باید این اتفاق مشابه پیش بیاید تا خودشان را پیدا کنند و وابستگی های بعضا بی مورد خود را به خودروسازان کاهش دهند؟
قطعا چاره کار داخلی سازی قطعاتی است که هم ارز بری بالایی دارند و هم عملا در این بزنگاه ها صنعت خودرو ایران را فلج می کنند و هر بار زیان های هنگفتی به این شرکتها سرازیر می شود.
به گفته بسیاری از کارشناسان صنعت خودرو، تقریبا قطعه ای برای خودروهای موجود در خطوط تولید خودروسازان وجود ندارد که توان داخلی سازی آن در ایران نباشد.
قطعاتی که با تلاش متخصصان و مهندسان داخلی قطعا می توان داخلی سازی و وابستگی صنعت خودرو به شرکای بدعهد را به حداقل ممکن رساند.
موضوعی که در روزهای خوش خیالی مدیران صنعت خودرو رها شده بود و کمتر مدیر دغدغه مندی وجود داشت که به فکر چنین روزهایی هم باشد و در خواب غفلت و راحت طلبی، فقط سود مقطعی مجموعه خود را نبیند و به یاد فصل سرمای صنعت خودرو هم باشد.
حال که باز هم تاریخ بدعهدی خودروسازان خارجی به خصوص فرانسوی ها در جغرافیای صنعت خودرو ایران تکرار شده است باید با جدیت تمام داخلی سازی را دنبال کرد و حتی به قیمت کاهش جزیی کیفیت این مهم را دنبال کرد تا حداقل صنعت خودرو و بازار پر تقاضای آن اینگونه دست خوش تلاطم های ناگهانی نشود و خطر ورشکستگی و تعدیل نیرو از این صنعت دور شود.
اما این بار داستان کمی متفاوت تر هم هست چرا که مثلا شرکتی مثل رنو با وجود کاهش شدید تولیداتش در ایران در زمان تحریم قبلی، این بار به صورت کامل بازار ایران را ترک کرده و به سرنوشت شرکای ایرانی با انبوهی از تعهدات هم بی توجه است.
اما چاره کار کجاست؟ چگونه خودروسازان ایرانی باید ضربه بخورند تا درسهای تاریخی خود را مرور کنند. چند بار باید این اتفاق مشابه پیش بیاید تا خودشان را پیدا کنند و وابستگی های بعضا بی مورد خود را به خودروسازان کاهش دهند؟
قطعا چاره کار داخلی سازی قطعاتی است که هم ارز بری بالایی دارند و هم عملا در این بزنگاه ها صنعت خودرو ایران را فلج می کنند و هر بار زیان های هنگفتی به این شرکتها سرازیر می شود.
به گفته بسیاری از کارشناسان صنعت خودرو، تقریبا قطعه ای برای خودروهای موجود در خطوط تولید خودروسازان وجود ندارد که توان داخلی سازی آن در ایران نباشد.
قطعاتی که با تلاش متخصصان و مهندسان داخلی قطعا می توان داخلی سازی و وابستگی صنعت خودرو به شرکای بدعهد را به حداقل ممکن رساند.
موضوعی که در روزهای خوش خیالی مدیران صنعت خودرو رها شده بود و کمتر مدیر دغدغه مندی وجود داشت که به فکر چنین روزهایی هم باشد و در خواب غفلت و راحت طلبی، فقط سود مقطعی مجموعه خود را نبیند و به یاد فصل سرمای صنعت خودرو هم باشد.
حال که باز هم تاریخ بدعهدی خودروسازان خارجی به خصوص فرانسوی ها در جغرافیای صنعت خودرو ایران تکرار شده است باید با جدیت تمام داخلی سازی را دنبال کرد و حتی به قیمت کاهش جزیی کیفیت این مهم را دنبال کرد تا حداقل صنعت خودرو و بازار پر تقاضای آن اینگونه دست خوش تلاطم های ناگهانی نشود و خطر ورشکستگی و تعدیل نیرو از این صنعت دور شود.
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
