تولید قطعات های تک، سرمایه گذاری چند ساله نیاز دارد

به گزارش خودروکار، «مازیار بیگلو» به مذاکره خودروسازان و قطعه سازان با صنایع دفاع و نیروهای نظامی برای استفاده از امکانات آنها در تولید اشاره کرد و افزود: امکان ساخت چنین قطعاتی برای صنعت قطعه سازی و حتی صنایع نظامی کشور وجود ندارد و در این زمینه به دور از هیجانات، باید واقعی تر برخورد کنیم، زیرا سرمایه گذاری در این زمینه دستکم در دو تا سه سال به نتیجه خواهد رسید.

وی گفت: اگر تصمیم بر ورود صنایع دفاع و نظامی ها در این زمینه باشد نیز نیاز به تامین سرمایه دارد که در این صورت بخش خصوصی نیز قادر به انجام این کار خواهد بود.

بیگلو خاطرنشان کرد: با این حال این روزها بخش خصوصی آنقدر درگیر مشکلات مواد اولیه، تامین نقدینگی و گردش مالی خود است که در عمل توانی برای سرمایه گذاری جدید ندارد.

از اواسط بهمن ماه پارسال قرار شده بود دولت در قالب چهار هزار میلیارد تومان و 844 میلیون یورو (به ارزش همان زمان 11 هزار میلیارد تومان) در مجموع 15 هزار میلیارد تومان تسهیلات به خودروسازان بدهد تا در اختیار قطعه سازان قرار دهند، اما بخش ارزی آن تاکنون محقق نشده است.

لزوم داخلی سازی و کاهش وابستگی به خارج

این مسئول صنفی در خصوص داخلی سازی قطعات خودرو، افزود: علاوه بر تیراژ تولید  اقتصادی، بهره وری و سودآوری نیز در تصمیم گیری برای داخلی سازی قطعات مهم است.

وی گفت: با این وجود در راستای افزایش استقلال صنایع خودروسازی و قطعه سازی و کاهش وابستگی به خارج از کشور، حتی اگر روی قطعات زیانده سرمایه گذاری کنیم، ایرادی بر آن وارد نیست.

بیگلو اظهار داشت: اگر بابت تولید یک قطعه یا تامین مواد اولیه زیان کنیم، در ادامه با صرفه جویی های ارزی در تولید خودرو جبران خواهد شد و این موضوع تولید و داخلی سازی بسیاری قطعات را مقرون به صرفه خواهد کرد.

داخلی سازی قطعات و جذابیت واردات

«محمد شهپری» عضو هیات مدیره انجمن سازندگان قطعات و مجموعه های خودرو نیز در این خصوص گفت: با وجود همه کوتاهی ها و از دست رفتن فرصت های متعدد، هنوز داخلی سازی قطعات با فناوری بالا (های تک) می تواند ارزش افزوده برای کشور به دنبال داشته باشد.

وی افزود: برخی شرکت ها در سال های گذشته بویژه با اجرایی شدن برجام به دنبال کسب دانش و انتقال فناوری قطعات های تک رفتند، اما در مجموع از آنجایی که واردات برای عده ای جذابیت داشت، سرمایه گذاری خوبی برای تولید این قطعات انجام نشد.

به گفته این مقام صنفی، امروز و در شرایط تحریم اکثریت قریب به اتفاق شرکت های خارجی از جمله اروپایی ها حاضر به کار کردن با ایرانی ها و انتقاد دانش و فناوری نیستند، با این حال هنوز درهای چین بطور کامل عیله قطعه سازان ایرانی بسته نشده است.

وی تاکید کرد: با وجود رشد نرخ ارز، به دلیل برخی مزیت های داخلی هنوز داخلی سازی قطعات و حتی قطعات های تک توجیه دارد.

شهپری خاطرنشان کرد: بطور نمونه اگر امروز قیمت هر کیلو مس به حدود چهار دلار برای سازندگان ایرانی رسیده، این رقم در کشور ترکیه 6 دلار در هر کیلوگرم است.

وی ادامه داد: این وضعیت درخصوص فولاد، آلومینیوم و محصولات پتروشیمی نیز صدق می کند، همچنین پایین بودن هزینه های انرژی و دستمزدهای پایین نیروی کار را باید به آن اضافه کرد.

این عضو هیات مدیره انجمن  سازندگان قطعات و مجموعه های خودرو گفت: در حالی که امروز در چین حقوق یک کارگر صنعتی کمتر از 700 دلار در ماه نیست، با افزایش نرخ ارز این رقم برای کارگران ایرانی به ماهیانه حدود 100 دلار رسیده است.

در ماه های گذشته تامین نشدن به موقع برخی قطعات خودرویی بویژه قطعات های تک سبب رسوب بیش از 170 هزار دستگاه خودروی ناقص در کف کارخانجات ایران خودرو و سایپا و در نتیجه تجاری نشدن آنها شده که نارضایتی های زیاد مشتریان را به دنبال داشته است.

این کسری شامل برخی قطعات از جمله ئی. سی. یو، سیستم های برقی و مولتی مدیا و حتی برخی قطعات تزئینی خودرو (به دلیل نبود مواد اولیه) می شود.

منبع: ایرنا


انتهای پیام/