خودروکار گزارش می دهد؛
همزمان با کاهش درآمدهای نفتی به واسطه محدودیت های ناشی از تحریم ها، درآمدزایی از سایر صنایع پیشران از جمله صنعت خودرو یکی از گزینه های جدی بود که از سوی کارشناسان و مسئولان دولتی مطرح شد.
به گزارش خبرنگار خودروکار، هرچند صنعت خودرو در سال های گذشته به واسطه صادرات اندک و محدود خود به دلایل مختلف، در این زمینه موفق عمل نکرده و از سوی دیگر به دلیل ترک شرکای خارجی این صنعت به دلیل تحریم ها با مشکلات متعددی دست به گریبان شد اما با این حال کارشناسان این حوزه معتقدند صنعت خودرو و به ویژه صنعت قطعه قابلیت تبدیل شدن به یک منبع درآمد از طریق صادرات را خواهد داشت به شرط آن که برنامه ریزی دقیقی در این زمینه صورت گیرد.
امیرحسن کاکایی، عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران در گفت و گو با خبرنگار خودروکار با اشاره به ضرورت های تبدیل صنعت خودرو به یک منبع درآمدی در شرایطی که درآمدهای حاصل از نفت کاهش یافته است، می گوید:« این امر نیازمندی هایی دارد که باید هرکدام به درستی انجام شود و به نظر می رسد با توجه به شرایط فعلی توانمندی هایی در بخش قطعه سازی وجود دارد».
وی با تاکید براین که در بخش خودرویی نیز اگر اراده ای برای صادرات وجود داشته باشد، توان صادرات وجود خواهد داشت، می افزاید:« نکته ابتدایی و مهمی در این میان وجود دارد و آن اینست که به صادرات در ایران به صورت مقطعی نگریسته می شود و اگر روزی قصد صادرات وجود نداشته باشد این روند متوقف خواهد شد در حالی که بخش مهم فرایند صادرات، تولید صادراتی است».
این کارشناس صنعت خودرو ۵۰ درصد کار صادرات را در بخش بازاریابی و فروش میداند و اظهار می کند:« صادرات نیاز به حرکت بزرگی دارد و از آن جا که بازار صادراتی همواره باز نیست و هر قطعه و محصول نیاز به یک گارانتی ۱۰ ساله دارد، فرایندی بلند مدت به شمار می رود که نیازمند تعهد است».
کاکایی با بیان این که صادرات نیاز به فرایندی سنگین دارد، می گوید: « در صنعت خودرو قابلیت صادرات وجود دارد و برای اجرایی شدن این قابلیت نیاز به ضرورت هایی است که نخستین امر پیاده سازی مفهموم صادراتی به صورت حرفه ای حداقل برای قطعاتی است که مزیت تولید آن در ایران وجود دارد».
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران ادامه می دهد:« به طور قطع باید بر روی فرایندهای صادراتی صنعت خودرو کار کرد این در حالیست که در طول تاریخ در زمینه ارایه محصول صادراتی همواره ضعیف عمل کردیم و حتی به لحاظ فناوری در محصولاتی همچون پراید و سمند نیاز به واردات برخی از فناوری ها داریم که این امر چالش کلانی است».
عضو دانشکده مهندسی خودرو بر تنوع محصول تاکید می کند و می گوید: « اگر قدرت تغییر فناوری وجود دارد باید نسبت به تنوع محصول اقدام کرد که این پتانسیل در حوزه قطعات به ویژه قطعات مصرفی نظیر رینگ، لاستیک و فیلتر هوا وجود دارد اما نیاز به طراحی داریم براین اساس از تنوع محصولات جدید به عنوان چالش سوم یاد می شود ».
وی در ادامه با تاکید بر این که باید به فکر صادرات غیرنفتی باشیم، می افزاید:« با توجه به قابلیت های صنعت خودرو در صورت جدی گرفتن این موضوع صادرات خوبی خواهیم داشت در این میان لازم است مجموع عوامل را با هم پیش ببریم و در درازمدت برنامه ریزی لازم را انجام دهیم تا صادرات به صورت مقطعی نباشد چرا که روند صادرات باید به گونه ای باشد که اگر حتی کشور نیازی به درآمدهای صادراتی ندارد اما با این حال آب باریکه ای برای خود داشته باشد. بنابراین با وجود کمبود درآمدهای نفتی در کشور باید بر روی صادرات خودرو کار کرد تا تیراژ بالایی از تولیدات صادر شود».
به گزارش خودروکار، بارها بر پتانسیل های صادراتی این صنعت تاکید شده اما باید در عمل دید آیا مسئولان امر توان برنامه ریزی برای تحقق این هدف را خواهند داشت و آیا صنعت خودرو با وجود چالش هایی که پس از سال ها سابقه فعالیت به آن دست به گریبان است، می تواند جایگزین خوبی درآمدهای نفتی باشد؟
انتهای پیام/
امیرحسن کاکایی، عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران در گفت و گو با خبرنگار خودروکار با اشاره به ضرورت های تبدیل صنعت خودرو به یک منبع درآمدی در شرایطی که درآمدهای حاصل از نفت کاهش یافته است، می گوید:« این امر نیازمندی هایی دارد که باید هرکدام به درستی انجام شود و به نظر می رسد با توجه به شرایط فعلی توانمندی هایی در بخش قطعه سازی وجود دارد».
وی با تاکید براین که در بخش خودرویی نیز اگر اراده ای برای صادرات وجود داشته باشد، توان صادرات وجود خواهد داشت، می افزاید:« نکته ابتدایی و مهمی در این میان وجود دارد و آن اینست که به صادرات در ایران به صورت مقطعی نگریسته می شود و اگر روزی قصد صادرات وجود نداشته باشد این روند متوقف خواهد شد در حالی که بخش مهم فرایند صادرات، تولید صادراتی است».
این کارشناس صنعت خودرو ۵۰ درصد کار صادرات را در بخش بازاریابی و فروش میداند و اظهار می کند:« صادرات نیاز به حرکت بزرگی دارد و از آن جا که بازار صادراتی همواره باز نیست و هر قطعه و محصول نیاز به یک گارانتی ۱۰ ساله دارد، فرایندی بلند مدت به شمار می رود که نیازمند تعهد است».
کاکایی با بیان این که صادرات نیاز به فرایندی سنگین دارد، می گوید: « در صنعت خودرو قابلیت صادرات وجود دارد و برای اجرایی شدن این قابلیت نیاز به ضرورت هایی است که نخستین امر پیاده سازی مفهموم صادراتی به صورت حرفه ای حداقل برای قطعاتی است که مزیت تولید آن در ایران وجود دارد».
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران ادامه می دهد:« به طور قطع باید بر روی فرایندهای صادراتی صنعت خودرو کار کرد این در حالیست که در طول تاریخ در زمینه ارایه محصول صادراتی همواره ضعیف عمل کردیم و حتی به لحاظ فناوری در محصولاتی همچون پراید و سمند نیاز به واردات برخی از فناوری ها داریم که این امر چالش کلانی است».
عضو دانشکده مهندسی خودرو بر تنوع محصول تاکید می کند و می گوید: « اگر قدرت تغییر فناوری وجود دارد باید نسبت به تنوع محصول اقدام کرد که این پتانسیل در حوزه قطعات به ویژه قطعات مصرفی نظیر رینگ، لاستیک و فیلتر هوا وجود دارد اما نیاز به طراحی داریم براین اساس از تنوع محصولات جدید به عنوان چالش سوم یاد می شود ».
وی در ادامه با تاکید بر این که باید به فکر صادرات غیرنفتی باشیم، می افزاید:« با توجه به قابلیت های صنعت خودرو در صورت جدی گرفتن این موضوع صادرات خوبی خواهیم داشت در این میان لازم است مجموع عوامل را با هم پیش ببریم و در درازمدت برنامه ریزی لازم را انجام دهیم تا صادرات به صورت مقطعی نباشد چرا که روند صادرات باید به گونه ای باشد که اگر حتی کشور نیازی به درآمدهای صادراتی ندارد اما با این حال آب باریکه ای برای خود داشته باشد. بنابراین با وجود کمبود درآمدهای نفتی در کشور باید بر روی صادرات خودرو کار کرد تا تیراژ بالایی از تولیدات صادر شود».
به گزارش خودروکار، بارها بر پتانسیل های صادراتی این صنعت تاکید شده اما باید در عمل دید آیا مسئولان امر توان برنامه ریزی برای تحقق این هدف را خواهند داشت و آیا صنعت خودرو با وجود چالش هایی که پس از سال ها سابقه فعالیت به آن دست به گریبان است، می تواند جایگزین خوبی درآمدهای نفتی باشد؟
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
