یادداشت/
یکی از مباحث مطرح امروز اتوماسیون شدن تولید و ارتقای کیفی فعالیت‌ها است اما لزوما اتوماسیون هزینه‌ها را کاهش نمی‌دهد مگر اینکه تیراژ تولید با آن سطح اتوماسیون تناسب داشته باشد. اگر تیراژ در مقیاس اقتصادی نباشد برعکس، ممکن است نرخ تمام‌شده را افزایش دهد.
به گزارش خودروکار، از سوی دیگر، عنوان می‌شود اتوماسیون به کاهش نیروی انسانی در واحدهای صنعتی منجر می‌شود. باید توجه داشت که تولیدکننده و صنعتگر با تولید اشتغال ایجاد می‌کند اما مسئولیت اشتغالزایی را برعهده ندارد. تولیدکننده مسئول تولید باکیفیت و با نرخ تمام‌شده رقابتی است. اگر مسئولان در سطح تولید و توسعه برنامه‌ریزی درستی داشته باشند با تجهیزات فناوری اشتغال خود به خود به وجود می‌آید.
همچنین، اگر بتوانیم قطعات خودرو را جهانی تولید کنیم و فقط معطوف به بازار داخل نباشیم و بازار داخل نیز معطوف به این تعداد خودرو نباشد در زمینه اتوماسیون کردن خطوط تولیدی به لحاظ نیروی انسانی مشکلی به وجود نخواهد آمد. افزایش همکاری‌های مشارکتی باعث خواهد شد تا صنعت وارد این چالش نشود. برای نمونه، اگر خودرویی که در داخل تولید می‌شود در همان زمان در خارج از کشور نیز تولید شود و قطعات داخلی نیز در خارج از کشور مصرف داشته باشند به راحتی بخشی از بازار خارج را به‌دست آورده‌ایم. به این ترتیب، تیراژ افزایش یافته و اشتغالزایی نیز محقق می‌شود.
بنابراین، برای ایجاد اشتغال نباید از فناوری دوری کرد بلکه با نوع برنامه‌ریزی و تعامل با جهان خارج باید راه‌حل برون‌رفت از مشکلات را به‌دست آورد. طبیعی است با داشتن بازار خارجی سطح اشتغال در داخل افزایش می‌یابد.
هنگامی که تیراژ پایین است و خطوط تولید باید با سرمایه گزاف اتوماسیون شود نتیجه معکوس دارد زیرا به جای ارتقای بهره‌وری هزینه تولید افزایش می‌یابد. توجه داشته باشیم نرخ رقابتی در مقیاس اقتصادی دست‌یافتنی است.
همچنین، این خطر وجود دارد که با افزایش هزینه‌های تولید صنعتگر حتی بازار داخل خود را هم از دست بدهد.
اتوماسیون کردن خطوط تولید در صنعت قطعه کشور تجربه شد و یکی از مدرن‌ترین کارخانه‌ها در این صنعت که به طور کامل رباتیک بود فعالیت خود را آغاز کرده بود اما چون ظرفیتش پر نشد و تیراژ بر اساس آن سیستم نبود از ادامه فعالیت بازماند.
برای خروج از این وضعیت، تیراژ تولید ضروری است و برای رسیدن به مقیاس اقتصادی نیز داشتن بازارهای جهانی نقش اساسی دارد.
بهرام شهریاری / کارشناس صنعت
منبع: گسترش صنعت
انتهای پیام
همچنین، اگر بتوانیم قطعات خودرو را جهانی تولید کنیم و فقط معطوف به بازار داخل نباشیم و بازار داخل نیز معطوف به این تعداد خودرو نباشد در زمینه اتوماسیون کردن خطوط تولیدی به لحاظ نیروی انسانی مشکلی به وجود نخواهد آمد. افزایش همکاری‌های مشارکتی باعث خواهد شد تا صنعت وارد این چالش نشود. برای نمونه، اگر خودرویی که در داخل تولید می‌شود در همان زمان در خارج از کشور نیز تولید شود و قطعات داخلی نیز در خارج از کشور مصرف داشته باشند به راحتی بخشی از بازار خارج را به‌دست آورده‌ایم. به این ترتیب، تیراژ افزایش یافته و اشتغالزایی نیز محقق می‌شود.
بنابراین، برای ایجاد اشتغال نباید از فناوری دوری کرد بلکه با نوع برنامه‌ریزی و تعامل با جهان خارج باید راه‌حل برون‌رفت از مشکلات را به‌دست آورد. طبیعی است با داشتن بازار خارجی سطح اشتغال در داخل افزایش می‌یابد.
هنگامی که تیراژ پایین است و خطوط تولید باید با سرمایه گزاف اتوماسیون شود نتیجه معکوس دارد زیرا به جای ارتقای بهره‌وری هزینه تولید افزایش می‌یابد. توجه داشته باشیم نرخ رقابتی در مقیاس اقتصادی دست‌یافتنی است.
همچنین، این خطر وجود دارد که با افزایش هزینه‌های تولید صنعتگر حتی بازار داخل خود را هم از دست بدهد.
اتوماسیون کردن خطوط تولید در صنعت قطعه کشور تجربه شد و یکی از مدرن‌ترین کارخانه‌ها در این صنعت که به طور کامل رباتیک بود فعالیت خود را آغاز کرده بود اما چون ظرفیتش پر نشد و تیراژ بر اساس آن سیستم نبود از ادامه فعالیت بازماند.
برای خروج از این وضعیت، تیراژ تولید ضروری است و برای رسیدن به مقیاس اقتصادی نیز داشتن بازارهای جهانی نقش اساسی دارد.
بهرام شهریاری / کارشناس صنعت
منبع: گسترش صنعت
انتهای پیام
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
