خودروکار گزارش می‌دهد؛
صنعت قطعه سازی این روزها آنچنان ناسور شده که با هر تصمیم گیری صنعتی، زخم های قطعه سازان را بیشتر می کند، زخم هایی که بعضا ترمیم آن ها نیازمند زمان زیادی است. طی یکسال گذشته نیز نوسانات نرخ ارز و تصمیمات گاه و بی گاه دولتی‌ها برای قطعه سازان این صنعت را بیش از گذشته ضعیف کرده است. حال پرسش اینجاست که اکنون فارغ از نوسانات نرخ ارز چه عوامل دیگری در ضربه زدن به صنعت قطعه سازی دخیل هستند؟
به گزارش خبرنگار خودروکار، ضرر و زیان های وارد شده طی یکسال گذشته به صنعت قطعه سازی بارها عنوان شده و نه تنها قطعه سازان بلکه خودروسازن نیز بر آن اشراف دارند. اما نه تنها در یکسال اخیر ذره‌ای از مشکلات قطعه سازان کاهش نیافته، بلکه زخم‌های قدیمی‌تر این صنعت نیز افزایش یافته است.
حال از ابتدای امسال و با صعود نرخ ارز به پله شش هزار تومان و پس از آن تک نرخی شدن ارز به میزان 4200 تومان، قطعه سازان متحمل ضررهای فراوانی شدند. چرا که در این میان نه تنها درخواست افزایش قیمت خودرو از سوی قطعه سازان برای خودروسازان اعمال نشد، بلکه ارز 4200 تومانی نیز تا یک ماه پس از تصمیم دولت، به قطعه سازان تعلق نگرفت.
اما اکنون که حدود 15 روز از اعلام تخصیص نرخ ارز 4200 تومانی به قطعه سازان می گذرد، شنیده می شود که حدود 20 در صد قطعه سازان این ارز را دریافت کرده اند که البته دبیر انجمن تخصصی صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه سازان کشور با اشاره به این موضوع اعلام کرده که در حال حاضر واردات قطعه بیشتر از تولیدات صرفه اقتصادی دارد.
با این حال اما هنوز برخی قطعه سازان و اعضای انجمن به ادامه حیات قطعه سازان امیدوارند، اما تخصیص ارز تک نرخی به همه قطعه سازان را دور از تصور اعلام می‌شود. از این رو پرسشی مطرح است که چه عواملی قطعه سازان را متحمل ضرر می‌کند و به عبارتی نمک به زخم های کهنه آن‌ها می‌زند؟
رضا رضایی- عضو انجمن همگن نیرو محرکه قطعه سازان کشور- در همین زمینه به خبرنگار خودروکار می گوید: « قطعه سازان از قدیم، دردهای کهنه ای همچون مالیات، بیمه، عدم تخصیص بانک ها و بازار سرمایه برای نقدینگی، نرخ بهره و عدم پرداخت ها داشتند و اکنون نیز نوسانات نرخ ارز و تک نرخی شدن آن‌ها به مشکلات قطعه سازان افزوده است».
به گفته او، در حال حاضر با تک نرخی شدن ارز و در صف ماندن قطعه سازان، به معضلات پیشین قطعه سازان افزوده و باز شدن این گره تنها به دست حاکمیت و تصمیم گیرندگان دولتی باز می‌شود.
رضایی با بیان اینکه صنعت قطعه سازی در تولید ناخالص ملی نقش بسزایی دارد، اظهار می کند:« در حال حاضر خواسته یا ناخواسته و تا حدی فضا در این میان مه آلوداست، اما امیدواریم تصمیم گیرندگان اهمیت صنعت استراتژیک قطعه سازی و بحران‌های پیش روی آن را مورد بررسی قرار دهند».
او با اشاره به ضوابط و شرایط پیش روی قطعه سازان برای دریافت ارز 4200 تومانی می افزاید:« تعداد قطعه سازانی که دراین مدت موفق به ارز 4200 تومانی شده اند، بسیار محدود است، چرا که مراحل دریافت این ارز و گشایش های صورت گرفته برای قطعه سازان تا حدی مشکل است».
عضو انجمن همگن نیرو محرکه قطعه سازان کشور تاکید می کند: « در حال حاضر همچنان سردرگمی و انتظار قطعه سازان برای دریافت حواله های ارزی ادامه دارد، اما بازهم با وجود کند بودن مراحل دریافت ارز، قطعه سازان به دریافت ارز4200 تومانی امیدوارند».
او با اشاره به اینکه بارها اعلام شده است که تنها دارندگان کارت بازرگانی می توانند ارز 4200 تومانی دریافت کنند، اظهار می کند:« باید پیش از اعلام ارز تک نرخی، ابتدا ضوابط و شرایط سختگیرانه آن اعلام می شد. با این حال اما قطعه سازانی که فعالیت آن ها ارتباط مستقیم با نرخ ارز دارد، در نوبت هستند».
رضایی در ادامه با بیان ضرهای احتمالی از تصمیم گیری های دولتی برای صنعت قطعه سازی می افزاید: « از جمله سایر ضررهای احتمالی به صنعت قطعه‌سازی، اعمال نکردن افزایش نرخ‌ها توسط خودروسازان و به موقع نرسیدن مواد اولیه به تولید است؛ چرا که اگر ساده ترین قطعه هم به دست قطعه ساز نرسد، خودرو تحویل مشتری نمی شود و روی دست خودروساز و قطعه ساز می ماند».
به گزارش خودروکار، هنگامی که قطعه سازان و انجمن تخصصی صنایع همگن واردات قطعه را صراحتا با صرفه تر از تولید عنوان می کنند، پس حتما هنوز هم با وجود مشکلات متعدد این صنعت، راهکاری برای ادامه حیات قطعه سازان وجود دارد. از طرفی دیگر شاید خروج قطعه سازان از تولید و جهش آن‌ها به سمت واردات قطعه راهکاری برای نجات قطعه سازان در سراشیبی ورشکستگی است؛ چرا که تاکنون هرچه تصمیم برای قطعه سازان گرفته شده، اثر مستقیمی در راستای کسادی بازار و کاهش تولیدات آن ها داشته است؛ چه آن زمان که ارز مبادله ای قطعه سازان قطع شد و چه زمانی که آمار واردات قطعات منفصله از چین اعلام شده است.
گزارشگر خودروکار؛ نگار میرکریمی
انتهای پیام/
انتهای پیام/
ناشناس
| 
۱۳۹۷/۰۳/۱۳ - ۰۹:۴۱
پاسخ
به عنوان مهمترین عامل برای ضرر قطعه ساز ها و خودرو ساز ها میشه گفت نبود خط تولید و انبارداری و بیشتر مسائل تولید که خود همین ها عامل افزایش قیمت هست و مهمتر از اون این که هیچ کدومشون توانایی طراحی قطعه ندارن فقط بلد با پائین نگه داشتن حقوق کارمند قیمت ها رو پائین نگه دارند و گرنه می تونستن با طراحی مجدد قطعه که بشه هزینه رو بیارن پائین اما این توانایی ندارن
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
